Herbaty żółte

Herbata żółta zwana jest też cesarską gdyż dawniej zastrzeżona była tylko dla dworu królewskiego w Chinach. Uzyskiwana jest na drodze nieenzymatycznego utleniania zbieranych wczesną wiosną pączków szczytowych i młodych listków z krzewów Camellia sinensis var. sinensis. Tuż po zbiorze listki są suszone a następnie podgrzewa się je parą wodną, albo na blachach, rzadziej w wokach do ok. 65 st. C dla zatrzymania oksydacji i potem studzi. Stosuje się później tzw. żółknięcie (Men huan), które można określić jako kiszenie (za "Herbata" Anna Brożyna). Polega to na zastosowaniu delikatnej pary wodnej w odniesieniu do listków, które następnie zawija się ciasno w wilgotny materiał na 5-10 godzin. W ten sposób listki lekko się podgrzewają i zachodzi oksydacja. I znów listki są uwalniane i podgrzewane żeby zatrzymać oksydację.  Proces ten powtarza się nawet trzykrotnie w ciągu dwóch - trzech dni. W ten sposób susz staje się zielonkawo-żółty. Słomkowe w kolorze napary herbat żółtych są lekko cierpkie ze słodkawym posmakiem i wyraźnym, orzeźwiającym aromatem.

Jest w nich mniej teiny niż w zielonych herbatach. Ale znajdziemy też dużo minerałów (potas, magnez, wapń, żelazo, fluor), witamin, polifenoli (katechiny).

Herbatę żółtą parzy się w Europie przez 2-3 minuty w temperaturze 70-80 stopni C najczęściej jednokrotnie stosując 1g herbaty na 100ml wody. W Azji parzą krótko przez minutę ale za to większe ilości listków na 100ml tj. około 3-5g.